hìwèixuá
pì
谷神不死，是谓玄牝。xuá
pì
zhīmé
shìwèitiā
dìgē
miá
miá
ruòcú
yò
g玄牝之门，是谓天地根。绵绵若存，用zhībùqí
之不勤。第七章tiā
chá
gdìjiǔ天长地久。tiā
dìsuǒyǐ
é
gchá
gqiějiǔzhě天地所以能长且久者，yǐqíbùzìshē
ggù
é
gchá
gshē
g以其不自生，故能长生。shìyǐshè
gré
hòuqíshē
érshē
xiā
wàiqíshē
ér是以圣人后其身而身先；外其身而shē
cú
身存。fēiyǐqíwúsīyégù
é
gché
gqísī非以其无私邪，故能成其私。第八章shà
gshà
ruòshuǐ上善若水。shuǐshà
lìwà
wùérbùzhē
g水善利万物而不争；chǔzhò
gré
zhīsuǒwùgùjīyúdào处众人之所恶，故几于道。jūshà
dìxī
shà
yuā
yǔshà
ré
yá
shà
xì
zhè
g居善地，心善渊，与善仁，言善信，政shà
zhìshìshà
é
gdò
gshà
shí善治，事善能，动善时。fūwéibùzhē
ggùwúyóu夫唯不争，故无尤。第九章chíéryí
gzhībùrúqíyǐ
f持而盈之，不如其已；chuǎiérruìzhībùkěchá
gbǎo揣而锐之，不可长保。jī
yùmǎ
tá
gmòzhī
é
gshǒu金玉满堂，莫之能守；fùguìérjiāozìyíqíjiù富贵而骄，自遗其咎。gō
gsuìshē
tuìtiā
zhīdào功遂身退，天之道。第十章zàiyí
gpòbàoyī
é
gwúlíhū载营魄抱一，能无离乎？zhuā
qìzhìróu
é
gyī
gérhū专气致柔，能婴儿乎díchúxuá
lǎ
é
gwúcīhū涤除玄览，能无疵乎？àimí
zhìguó
é
gwúzhìhū爱民治国，能无知乎？tiā
mé
kāihé
é
gwúcíhū天门开阖，能无雌乎？mí
gbáisìdá
é
gwúwéihū明白四达，能无为乎？shē
gzhīxùzhīshē
gérbùyǒuwéiérbùshìzhǎ
g生之畜之，生而不有，为而不恃，长érbùzǎishìwèixuá
dé而不宰，是谓玄德。第十一章sā
shífúgò
gyīgǔdā
gqíwúyǒuchēzhīyò
g三十辐，共一毂，当其无，有车之用。shā
zhíyǐwéiqìdā
gqíwúyǒuqìzhīyò
g埏埴以为器，当其无，有器之用。záohùyǒuyǐwéishìdā
gqíwúyǒushìzhīyò
g凿户牖以为室，当其无，有室之用。gùyǒuzhīyǐwéilìwúzhīyǐwéiyò
g故有之以为利，无之以为用。第十二章
fwǔsèlì
gré
mùmá
g五色令人目盲；wǔyī
lì
gré
ěrló
g五音令人耳聋；wǔwèilì
gré
kǒushuǎ
g五味令人口爽；chíchě
gtiá
lièlì
gré
xī
fākuá
g驰骋畋猎，令人心发狂；
á
dézr