古文大学拼音
f作者：日期：
2
fdàxuézhīdàozàimí
mí
dé
zàiqī
mí
zàizhǐyúzhì
①大学之道，在明明德，在亲民，在止于至
shà
zhīzhǐérhòuyǒudì
dì
érhòu
é
jì
jì
érhòu
é
ā
善。知止而后有定，定而后能静，静而后能安，
ā
érhòu
é
lǜlǜérhòu
é
déwùyǒubě
mòshìyǒuzhō
shǐ
安而后能虑，虑而后能得。物有本末，事有终始，
zhīsuǒxiā
hòu
zéjì
dàoyǐ
知所先后，则近道矣。
gǔzhīyùmí
mí
déyútiā
xiàzhěxiā
zhìqíguóyùzhìqí
古之欲明明德于天下者，先治其国；欲治其
guózhěxiā
qíqíjiā
yùqíqíjiāzhěxiā
xiūqíshē
yùxiū
国者，先齐其家；欲齐其家者，先修其身；欲修
qíshē
zhěxiā
zhè
qíxī

yùzhè
qíxī
zhěxiā
ché
qíyì
yù
其身者，先正其心；欲正其心者，先诚其意；欲
ché
qíyìzhěxiā
zhìqízhīzhìzhīzàigéwù
诚其意者，先致其知；致知在格物。
wùgéérhòuzhīzhìzhīzhìérhòuyìché
yìché
érhòuxī
物格而后知至，知至而后意诚，意诚而后心
zhè
xī
zhè
érhòushē
xiūshē
xiūérhòujiāqí
jiāqíérhòuguó
正，心正而后身修，身修而后家齐，家齐而后国
zhìguózhìérhòutiā
xiàpí
zìtiā
zǐyǐzhìyúshùré

yīshì
治，国治而后天下平。自天子以至于庶人，一是
jiēyǐxiūshē
wéibě

qíbě
luà
érmòzhìzhěfǒuyǐ
qísuǒhòu
皆以修身为本。其本乱而末治者，否矣；其所厚
zhěbó
érqísuǒbózhěhòuwèizhīyǒuyě
cǐwèizhībě

cǐ
者薄，而其所薄者厚，未之有也。此谓知本。此
wèizhīzhīzhìyě
谓知之至也。
suǒwèiché
qíyìzhě
wúzìqīyě
rúwùèxiù
rú
②所谓诚其意者，毋自欺也。如恶恶臭，如
hàohǎosè
cǐzhīwèizìqiè
ùjū
zǐbìshè
qídúyě
xiǎoré

好好色，此之谓自谦。故君子必慎其独也。小人
xiá
jūwéibùshà
wúsuǒbùzhìjià
jū
zǐérhòuyà
rá
yǎ
qíbù
闲居为不善，无所不至；见君子而后厌然掩其不
shà
érzhùqíshà
ré
zhīshìjǐ
rújià
qífèigā
rá

zéhé
善，而著其善。人之视己，如见其肺肝然，则何
yìyǐ
cǐwèiché
yúzhō
xí
yúwàiùjū
zǐbìshè
qídúyě
益矣？此谓诚于中，形于外。故君子必慎其独也。
zē
zǐyuē
shímùsuǒshìshíshǒusuǒzhǐ
qíyá
hū
fùrù

曾子曰：“十目所视，十手所r