quà
xué
劝学
xiā
qí
xú
zǐ
先秦：荀子
jū
zǐyuēxuébùkěyǐyǐ
君子曰：学不可以已。
qī
gqǔzhīyúlá
érqī
gyúlá
bī
gshuǐwéizhīérhá
yúshuǐmùzhízhō
gshé
gróuyǐwéilú
qíqǔ
青，取之于蓝，而青于蓝；冰，水为之，而寒于水。木直中绳，以为轮，其曲
zhō
gguīsuīyǒugǎobàobúfùtǐ
gzhěróushǐzhīrá
yěgùmùshòushé
gzézhíjī
jiùlìzélìjū
zǐbóxuéérrì
中规。虽有槁暴，不复挺者，使之然也。故木受绳则直，金就砺则利，君子博学而日
cā
shě
ghūjǐzézhīmí
gérhá
gwúguòyǐ
参省乎己，则知明而行无过矣。
gùbùdē
ggāoshā
bùzhītiā
zhīgāoyěbùlí
shē
xībùzhīdìzhīhòuyěbùwé
xiā
wá
gzhīyíyá
bùzhī
故不登高山，不知天之高也；不临深溪，不知地之厚也；不闻先王之遗言，不知
xuéwè
zhīdàyěgà
yuèyíháozhīzǐshē
gértó
gshē
gchá
géryìsújiàoshǐzhīrá
yěshīyuējiēěr
学问之大也。干、越、夷、貉之子，生而同声，长而异俗，教使之然也。诗曰：“嗟尔
jū
zǐwúhé
gā
xījì
ggò
gěrwèihǎoshìzhè
gzhíshé
zhītī
gzhījièěrjǐ
gfúshé
mòdàyúhuàdàofúmò
君子，无恒安息。靖共尔位，好是正直。神之听之，介尔景福。”神莫大于化道，福莫
chá
gyúwúhuò
长于无祸。
wúchá
gzhō
grìérsīyǐbùrúxūyúzhīsuǒxuéyěwúchá
gqìérwà
gyǐbùrúdē
ggāozhībójià
yědē
ggāo
吾尝终日而思矣，不如须臾之所学也；吾尝而望矣，不如登高之博见也。登高
ér
bìfēijiāchá
gyěérjià
zhěyuǎ
shù
fē
gérhūshē
gfēijiājíyěérwé
zhězhā
gjiǎyúmǎzhěfēilì
而招，臂非加长也，而见者远；顺风而呼，声非加疾也，而闻者彰。假舆马者，非利
zúyěérzhìqiā
lǐjiǎzhōujízhěfēi
é
gshuǐyěérjuéjiā
ghéjū
zǐshē
gfēiyìyěshà
jiǎyúwùyějū
zǐ
足也，而致千里；假舟楫者，非能水也，而绝江河。君子生非异也，善假于物也。君子
shē
gtō
gxì
g
生通：性

á
fā
gyǒu
iǎoyā
mí
gyuēmé
gjiūyǐyǔwéicháoérbiā
zhīyǐfāxìzhīwěitiáofē
gzhìtiáozhéluǎ
pòzǐ
南方有鸟焉，名曰蒙鸠，以羽为巢，而编之以发，系之苇苕，风至苕折，卵破子
sǐcháofēibùwá
yěsuǒxìzhěrá
yěxīfā
gyǒumùyā
mí
gyuēshègā
jī
gchá
gsìcù
shē
gyúgāoshā
zhīshà
g
死。巢非不完也，所系者然也。西方有木焉，名曰射干，茎长四r