出师表
《三国志诸葛亮传》卷三十五
ché
lià
gyá
xiā
dìchuà
gyèwèibà
érzhō
gdàobē
gcú
jī
tiā
xiàsā

臣亮言：先帝创业未半而中道崩殂，今天下三
fē
yìzhōupíbì
cǐché
gwēijícú
wá
gzhīqiūyěrá
shìwèizhīché
bú
分，益州疲弊，此诚危急存亡之秋也。然侍卫之臣不
xièyú
èizhō
gzhìzhīshìwà
gshē
yúwàizhěgàizhuīxiā
dìzhīshūyùyù
懈于内，忠志之士忘身于外者，盖追先帝之殊遇，欲
bàozhīyúbìxiàyěché
gyíkāizhā
gshè
gtī
gyǐguā
gxiā
dìyídé
huī
报之于陛下也。诚宜开张圣听，以光先帝遗德，恢
hó
gzhìshìzhīqìbùyíwà
gzìfěibóyǐ
yùshīyìyǐsāizhō
gjià
zhī
弘志士之气，不宜妄自菲薄，引喻失义，以塞忠谏之
lùyě
路也。
gō
gzhō
gfǔzhō
gjùwéiyìtǐ
zhìfázā
gpǐ
bùyíyìtó
g
ruò
宫中府中，俱为一体，陟罚臧否，不宜异同。若
yǒuzuòjiā
fà
kējíwéizhō
gshà
zhěyífùyǒusīlù
qíxí
gshǎ
gyǐzhāobì
有作奸犯科及为忠善者，宜付有司论其刑赏，以昭陛
xiàpí
gmí
gzhīlǐ
bùyípiā
sī
shǐ
èiwàiyìfǎyě
下平明之理，不宜偏私，使内外异法也。
shìzhō
gshìlá
gguōyōuzhīfèiyīdǒ
gyǔ
dě
gcǐjiēliá
gshízhì
侍中侍郎郭攸之、费、董允等，此皆良实，志
lǜzhō
gchú
shìyǐxiā
dìjiǎ
báyǐwèibìxiàyúyǐwéigō
gzhō
gzhīshì
虑忠纯，是以先帝简拔以遗陛下。愚以为宫中之事，
shìwúdàxiǎoxīyǐzīzhī
rá
hòushīxí
g
bì
é
gbìbǔquēlòu
yǒu
事无大小，悉以咨之，然后施行，必能裨补阙漏，有
suǒguǎ
gyì
所广益。
fjiā
gjū
xià
gchǒ
gxì
gxí
gshūjū
xiǎochà
gjū
shìshìyò
gyúxīrì
将军向宠，性行淑均，晓畅军事，试用于昔日，
xiā
dìchē
gzhīyuē
é
gshìyǐzhò
gyìjǔchǒ
gwéidū
yúyǐwéiyí
gzhō
gzhī
先帝称之曰能，是以众议举宠为督。愚以为营中之
shì
xīyǐzīzhī
bì
é
gshǐhá
gzhè
hémù
yōulièdésuǒ
事，悉以咨之，必能使行阵和睦，优劣得所。
qī
xiá
ché
yuǎ
xiǎoré

cǐxiā
hà
suǒyǐxī
gló
gyě
qī
xiǎoré

亲贤臣，远小人，此先汉所以兴隆也；亲小人，
yuǎ
xiá
ché
cǐhòuhà
suǒyǐqī
gtuíyěxiā
dìzàishíměiyǔché
lù
cǐ
远贤臣，此后汉所以倾颓也。先帝在时，每与臣论此
shìwèichá
gbùtà
xītò
ghè
yúhuá
lí
gyě
shìzhō
gshà
gshūzhǎ
g
事，未尝不叹息痛恨于桓、灵也。侍中、尚书、长
shǐcā
jū

cǐxīzhē
liá
gsǐjiézhīché
yuà
bìxiàqī
zhīxì
zhī
zé
史、参军r